A Dream Come True….

Σηκώθηκε για άλλη μία μέρα από το κρεβάτι της μηχανικά. Πήγε στο γραφείο της και άνοιξε το Laptop της. Διάβασε πρώτα όλα τα νέα από της εφημερίδες, άνοιξε τα mail της και το skype, ένα παραθυράκι επικοινωνίας με τους δικούς της ανθρώπους . Ήταν ένα είδος μιας μικρής ιεροτελεστίας προτού αρχίσει την σοβαρή δουλειά. Αδειάζει το μυαλό, χαλαρώνεις και παίρνεις μια ανάσα προτού βυθιστείς και κάνεις κατάδυση στην γνώση. Βρήκε την αγαπημένη της ταινία να την έχει να παίζει για να ακούγετε κάτι από πίσω σαν παρέα και η μέρα μόλις ξεκίνησε. Μα σήμερα όμως είναι μια διαφορετική μέρα. Μόλις συνειδητοποίησε ότι η σημερινή μέρα είναι γιορτινή γι’ αυτή. Είναι μια μέρα που την ονειρευόταν εδώ και 4 χρόνια και δεν την αντιλήφτηκε εξ αρχής.

Μια φορά μου είπες κρυφά το όνειρο σου, ξέρεις κουράστηκα, θα ήθελα μια μέρα να σηκωθώ και να ανοίξω το Laptop και να είναι όλο το διδακτορικό μέσα. Θα θελα να το έβαζα να τυπώνεται και να κάτσω να ακούω τον ήχο. Φαντάζει μαγικός σκέφτηκα. Η δουλειά και οι σκέψεις τόσων χρόνων να παίρνουν μορφή και σχήμα. Να γίνετε η αφορμή που κάποιος άλλος μετά από κάποιο καιρό να αρχίζει και εκείνος την δικιά του παρασκευή σκέψεων και ιδεών . Ίσως κάποια στιγμή να δοθεί η ευκαιρία να παραχθεί κάτι καινούργιο και πρωτοπόρο. Δεν θα είσαι υπερήφανος για μια τέτοια στιγμή; Γίνεσαι η μητέρα μιας ιδέας  ή αν δεν το καταφέρεις, σίγουρα ένας δυνατός θεμέλιος λίθος  για μια επιστημονική κατάκτηση.

Ένιωσα μικρή ,αλλά τόσο περήφανη για το άτομο που είχα απέναντι μου. Και ξαφνικά ο χρόνος γυρίζει πίσω ,στην αρχή της κατάκτησης. Ένα κορίτσι ξεκινάει για μια άλλη χώρα, χωρίς να ξέρει που πηγαίνει, να ακολουθήσει το όνειρο της. Μα όταν το αντικρίζει παίρνει της μορφή μιας δύσκολης και δύσβατης ανηφόρας. Αρχίζει και περπατά και βρίσκει πολλές δυσκολίες στον δρόμο της. Ίσως κάθε τι καλό που την περιμένει πίσω από την ανηφόρα ,να αξίζει οποιαδήποτε θυσία για να το καταφέρει. Θυμάμαι που κάποτε μου είχαν πει ότι η ζωή είναι μια ζυγαριά  και πρέπει να θυσιάσεις κάποια πράγματα για να αποκτήσεις κάποια άλλα. Και έτσι ήταν!

Μπλεγμένος μέσα σε ένα λαβύρινθο, ψάχνοντας το δρόμο να βγεις έξω. Γυρίζεις γύρω γύρω  , διαλέγεις δρόμους  που πολλές φορές είναι λάθος, ψάχνεις για βοήθεια και καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι μόνος σου, παλεύεις με τον εαυτό σου και πολλές φορές απογοητεύεσαι. Κάνοντας κρητική στον εαυτό σου, αμφιβάλεις για αυτά που πιστεύεις, σκοντάφτεις και ξανασηκώνεσαι. Και εκεί που έχεις κουραστεί, απογοητευτεί, και δεν αντέχεις άλλο, ξαφνικά έρχεσαι μπροστά στην έξοδο του λαβύρινθου. Και βγαίνεις έξω. Και όπως έλεγε ο μπαμπάς μου, πολλοί θα δουν ότι βγήκες από αυτό τον λαβύρινθο , αλλά κανείς δεν θα έχει καταλάβει στα αλήθεια τους κόπους και τις θυσίες σου.

Και ξαφνικά επανέρχεσαι στην σημερινή μέρα που όλα έχουν τελειώσει. Σήμερα είναι που ντύνεις με χοντρό κάλυμμα τους κόπους σου και χαράσσεις με χρυσά γράμματα το όνομα σου. Φορώντας το καλύτερο χαμόγελο σου και πετώντας από πάνω σου όλα τα άγχη, κλείνεις ένα κεφάλαιο της ζωής σου νιώθοντας πιο δυνατή και γεμάτη από χιλιάδες εμπειρίες. Αλλάζεις σελίδα και ξεκινάς να γράφεις το νέο κεφάλαιο της ζωής σου.

Όλοι είναι υπερήφανοι για σένα….

Αφιερωμένο σε όλους όσους παλεύουν για τα όνειρα τους και τις αξίες τους παρ’ όλες τις αντιξοότητες.