Check out music from Rain Station

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

Και εκείνη την ώρα ακουγετε η φωνή του εκφωνιτή...έτσι είναι η ζωή σαν μια ζαριά, ρίχνεις τα ζάρια και ή κερδίζεις ή χάνεις.Ένα κενό μετά, χιλιάδες σκέψεις και ένα τραγούδι που ακούγετε στα αυτιά μου...τόσο μελαγχολικό σαν την καρδιά του. Αναζητώντας τα γιατί του χωρισμού του και τις αιτίες του γεγονότος και ελπίζοντας να ακούει αυτη την ντυμένη τόσο ρομαντικά για εκείνην φωνή του.Τι να σκέφτεται και τι να έγινε άραγε, σκέφτηκα; Και οι σκέψεις του φώναζαν το γιατί.Χάνω όσους ήτανε κοντά μου σαν αεράκι απο καπνό...αφήνοντας μου μια πικρή γεύση στα χείλη μου. «Εγινα τερματοφύλακας παραπόνων», μου είπε. «Τους έστειλα και τους δύο και έμειναν με τα παράπονα τους αγκαλιά».Και έτσι τώρα σε ένα άδειο γι’αυτόν τόπο, μόνος γιατρός στην μοναξιά του είναι τα κομμάτια του βουτηγμένα απο παράπονο.

Είναι κανείς ικανοποιημένος με το περιβάλλον του;Που είναι οι φίλοι όταν τους χρειαζόμαστε,σκέφτηκε; Γιατι; «Ο πρόλογος σας έγινε και επίλογος» απάντησε σε κάποια πιθανή συζήτηση να είχε.

Ένας κόσμος που είχες γύρω σου καταρέει και δεν ξέρεις που να σταθείς.Σε ποιόν να πείς τις σκέψεις σου,με ποιόν να μοιραστέις τις συνήθειες σου.Σε τι να πιστέψεις τώρα;Η απογοήτευση που η φωνή του πάει να ξεγελάσει...πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί.

Είναι αλήθεια πως αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλά; Ο χρόνος είναι γιατρός που όλα μπορεί να τα γιατρέψει λένε, μήπως αυτό που καταφέρνει είναι να σε ξεγελάσει και να σε κάνει να ξεχάσεις μέχρι κάποια στιγμή που θα έρθει η στιγμή να πονέσεις πάλι;Τα συναισθήματα στρατιώτες που προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στην μάχη της ζωής. Ποια η συνταγή για να νικήσεις όμως ;

Μια συμβουλή μου ήταν κάθε εμπόδιο για καλό. Ισως μέσα απο το πέρασμα του χρόνου,να καταλάβεις ποιός ήθελε πραγματικα να μείνει κοντά σου και σε στηρίζει.

Εχεις παρατηρήσει την θάλασσα όταν βρέχει;

Είναι ένα περίεργο φαινόμενο που μέσα σε λίγα λεπτά,μπορεί να αναταράξει την ηρεμία μια βροχή.Είναι γνωστο πώς όταν έρχετε μια βροχή τα συννεφα πυκνώνουν και τα πάντα σκοτεινιάζουν γύρω μας.Μα πόσοι απο εμάς έχουμε κάτσει να παρατηρήσουμε για το τι συμβαίνει μετά;

Όσα άτομα έχουν το προνόμιο να μένουν κοντά σε θάλασσα ή βρίσκονται την στιγμή αυτή κοντά μπορούν να δουν να συμβαίνει κάτι μαγικό.Τι σχέση έχει ένα φαινόμενο ανεξάρτητο με την θάλασσα και επηρρεάζει το ένα το άλλο;

Η πράξη εξελίσσεται μέσα στα μάτια μου.Μέσα στο μελαγχολικό και γκρίζο χρώμα έρχεται η βροχή να θολώσει αυτήν την εικόνα και να την αναταράξει.Σαν να παρασέρνει η βροχη την θάλασσα και απο μια ηρεμία να την καθηστά σε μια κατάσταση έξαρσης.Η θάλασσα δείχνει την δύναμή της και ανασηκώνεται πάνω θέλοντας να κάνει μια επίδειξη αρχηγίας σε όλα τα άλλα στοιχεία που την περιβάλλουν.Μανιασμένη σκίζει τους βράχους και παρασέρνει ότι βρεί στο πέρασμα της.Σαν να την πότησε η βροχή με ένα μαγικό φίλτρο.Και να που η βροχή ολοένα και εξαφανίζεται και λιγοστεύει.Σταμάτησε θαρρώ και ξαφνικά όλα αρχίζουν να διαλύονται. Τα σύννεφα,η μαυρίλα και νικά το φώς ξανά και πέρνωντας ως τρόπαιο όλα τα χρώματα του κόσμου και τα παρατάσει σε μια γραμμή.Αυτη η γραμμή εμφανίζεται και ξεπροβάλλει ένα ουράνιο τόξο.Φαντασμαγορικό και περίεργο.

Τώρα πέρνοντας αυτήν την ικανοποίηση η θάλασσα ξαναπέρνει την αρχική της μορφή.Αρχόντισσα, να δείχνει την ομορφιά της με το ζωηρό της χρώμα, γαλήνια και ήρεμη.Ένα μικρό ξέσπασμα και ύστερα επιστροφή στη αρχική κατάσταση.Περίεργη η φύση σαν τους κατοίκους που μένουν πάνω της. Πως ο ένας επηρρεάζει τον άλλον; Τι κρυφές συνδέσεις υπάρχουν μεταξύ μας; Εμείς οι ίδιοι τις καταλαβαίνουμε πάντα ή δεν μπορούμε να καθορίσουμε την φύση μας;

«Εσύ είσαι ξιμαρισμένη»

Πρωινό κελάηδημα ήταν οι φωνές Κύπριας κοπέλας προς τη Βιετναμέζα οικιακή της βοηθό! Η γυναίκα δεν έκανε καλά τις δουλειές του σπιτιού!

Η Κύπρια κοπέλα ξεκίνησε να φωνάζει της Βιετναμέζας ότι δεν ακούει τις οδηγίες της για το πώς να καθαρίζει όπως η πρώτη θέλει! «Εσύ είσαι ξιμαρισμένη» της λέει και κάπου εκεί ξεκινούν να ακούγονται και οι δύο να φωνάζουν. Η Βιετναμέζα, με τα ελάχιστα ελληνικά που ξέρει να λέει «παιδιά, λεφτά» και η φτωχή τω πνεύματι Κύπρια να την απειλεί ότι θα της πάρει εισιτήριο για να επιστρέψει στη χώρα της. «Εγώ σε έφερα στην Κύπρο», λέει στο κτήμα της φωνάζοντας, αφού δεν μπορούσε να το συζητήσει ήρεμα στην πλεονεκτική θέση στην οποία βρισκόταν έναντι της Βιετναμέζας. Κάπου στα 60 της βέβαια θα ανάψει το κεράκι της και θα ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό για τις όποιες αμαρτίες της. Και θα τη συγχωρήσει ο Θεός και θα πάει στον παράδεισο! Τα λέμε!

Σκέψεις…

Πολλά από τα θέματα τα οποία τυχαίνει να διαβάσουμε είναι λίγο πολύ «λογικά». Κάπως έτσι δεν εκτιμάται -μερικές φορές- η αξία τους. Ίσως η σπουδαιότητα της αποτύπωσης των σκέψεων του συγγραφέα να είναι αποτέλεσμα της ευκαιρίας που δίνει στον αναγνώστη του να φέρει στην επιφάνεια των σκέψεων του το θέμα που εγείρει.

Γράφοντας κανείς τις σκέψεις του είναι κάτι αφενός επιθυμητό για τους υπόλοιπους, καθώς προσεγγίζει ένα θέμα από την οπτική του –η οποία ενδέχεται να διαφέρει απ΄ αυτήν του αναγνώστη ή να είναι συμπληρωματική, αφετέρου «ξεγυμνώνεται» ο ίδιος. Μέσα από τα όσα γράφει και λέει ένας άνθρωπος μπορεί να αντιληφθούμε τόσο τον τρόπο σκέψης του όσο και τα πιστεύω του ή τις θέσεις του επί ενός θέματος. (Αναλόγως) μπορούμε και να καταλάβουμε κάποιες γενικές αρχές του ατόμου μέσα από τις οποίες γίνεται προβλέψιμη η συμπεριφορά του ή οι σκέψεις του. Για παράδειγμα, αν κάποιος πιστεύει ότι πάντα «λανθάνουσα γλώσσα λέει την αλήθεια», τότε μπορεί να είναι θύμα περίπτωσης στην οποία ένα άτομο κάνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτό μοιάζει να ’ναι καθοδήγηση της σκέψης και είναι ανησυχητικό! Σκεφτείτε την περίπτωση στην οποία ένα άτομο λέει ότι για να ειπωθεί κάτι από ένα άτομο (έστω και ως αστείο) σημαίνει ότι το άτομο το σκέφτηκε και άρα; Αντίστοιχα μπορούμε να σκεφτούμε την περίπτωση ενός ζευγαριού όπου ο ένας εκ των δύο -αστειευόμενος πάντα- λέει στον σύντροφό του κάθε τόσο ότι έχει πολλές επιτυχίες ως προς την προσέγγισή του από άτομα του άλλου φύλου. Προκύπτει άραγε ότι το άτομο έχει την προδιάθεση να κερατώσει τον σύντροφό του; Εγώ νομίζω πως όχι και αυτό δίχως να αναιρείται η ίδια μου η σκέψη, καθώς δεν μπορούμε να «αποπλαισιώσουμε» ένα περιστατικό – δηλ. να υπάρχει μία συγκεκριμένη ερμηνεία ενός συμβάντος/μιας συμπεριφοράς για κάθε άνθρωπο. Ωστόσο, γνωρίζοντας την πεποίθηση του ατόμου και τη δήλωσή του αυτή μπορεί αυτό να αποτελέσει την αιτία για αναζήτηση της αλήθειας, της όποιας αλήθειας.

Οπόταν και γενικότερα όταν ακούμε για ένα συμβάν στο οποίο έλαβε μέρος ένα οικείο μας άτομο δεν θα πρέπει να τον καταδικάσουμε γι’ αυτά που μάθαμε ότι είπε. Αυτό διότι δεν μπορούμε να συνυπολογίσουμε -στα όσα ειπώθηκαν- τη μη λεκτική επικοινωνία, τον τόπο και χρόνο στον οποίο έλαβε χώρα το περιστατικό, το περιβάλλον, τα κίνητρα του ατόμου, την ψυχολογική του κατάσταση, την ηθελημένη ή όχι διαστρέβλωση του περιστατικού από το 2ο άτομο καθώς ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται κανείς ένα συμβάν επηρεάζεται από την προηγούμενη γνώση και εμπειρία του, τη στάση του και τα πιστεύω του ως προς το άτομο που συμμετείχε στο συμβάν, το πόσο καλά γνωρίζουμε το άτομο και άλλους παράγοντες.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τις δηλώσεις ενός πολιτικού. Ενώ από τα συμφραζόμενα των δηλώσεών του προκύπτει το Α, κάποιος επιτήδειος μπορεί να χρησιμοποιήσει μία του πρόταση από την οποία προκύπτει νόημα που δεν συνάδει με το νόημα των δηλώσεων του πολιτικού -και αυτό για οποιοδήποτε λόγο- με αποτέλεσμα να παραποιήσει τα των δηλώσεων του πολιτικού. Το χειρότερο της υπόθεσης είναι οι δέκτες του μηνύματος -ο όχλος- οι οποίοι πολλές φορές είναι και οι φανατικοί-ημιμαθείς που θα σπεύσουν να γνωστοποιήσουν αυτό που άκουσαν αφού νιώθουν ότι γνωρίζουν το θέμα, όπως και πολλά άλλα θέματα τα οποία γνωρίζουν και μπορούν να εκφράσουν σε μία γραμμή…

ΕΧΕΙ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΑΠΟΨΕ ...ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ...

Είναι παράξενο να βλέπεις ενα φυσικο φαινόμενο ,τόσο απλό, να επιρρεάζει τόσο κόσμο. Βγάζει στη επιφανεια του τόσα συναισθηματα αναπόλησης, έρωτα, ανακαλώντας αναμνήσεις απο το παρελθόν προκαλώντας ένα άρωμα μελαγχολίας,στιγμές ονειρικές του «αν» προκαλώντας εναν μικρό αναστεναγμο στο τέλος της σκέψης σου.Οι περισσότεροι απο εμάς γίναμε θεατές του μεγαλείου αυτου του φαινομένου,της μεγαλύτερης παρουσίασης του φεγγαριου σε μας. Και εμεις με την σειρά μας να υποκλινόμαστε σε αυτο κάτω απο την σκιά του ,να το θαυμάζουμε τριγυρνόντας στους δρόμους, σε αρχαιολογικούς χωρους που είναι ανοιχτοι μονο αυτην τη νύχτα έτσι ώστε να τιμήσουμε αυτην την βραδιά.Σε πολλούς απο αυτούς ακολουθεί και ενας ύμνος προς τιμή του, ήχοι να περιτριγυρίζουν την βραδιά για να την απογειώσουν.Και κάπως έτσι γίνεται η νύχτα μέρα...

Πολλοί καλιτέχνες έχουν τραγουδίσει ερωτικά τραγούδια για αυτο...άλλοι έχουν γραψει στιχάκια ,ποιήματα και πολλά άλλα.Το πιο γνωστο τραγούδι που μας έρχετε στο νού ειναι της Χαρις Αλεξίου με τους καταπληκτικούς στοιχους του «Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει... Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία» Ένα φεγγάρι είναι σύμβολο που μπορεί να ενώσει δυο ανθρώπους ,γιατι στην θέα του μπορουμε να δουμε οτι βρισκόμαστε κάτω απο τον ίδιο ουρανό,ή και κάποιους άλλους να τους χωρίζει...όπως στα τραγούδια «δύδιμα φεγγάρια» και στο «σβησε το φεγγαρι»

«Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο

πώς θες να αλλάξουμε ουρανό

τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια

που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό »

και «Φύγε αφού το θέλεις, πώς να σ’ εμποδίσω, με τα λόγια δεν μπορώ. Φύγε αφού το θέλεις, δεν θα τρέξω πίσω, δεν θα σε παρακαλώ. Φύγε και θα μείνω στ’ άδειο μαξιλάρι να μετράω το κενό. Μόνο όπως θα φεύγεις κάνε μου μια χάρη: σβήσε το φεγγάρι, σβήσ’ το απ’ τον ουρανό μου. Σβήσε το φεγγάρι, σβήσε μου τα μάτια, σβήσε μου τις λέξεις».

Και για τις πιο ρομαντικές ψυχές που περιμένουν να γίνει ένα θαύμα,κλείνοντας το μέσα στις σκέψεις και την καρδιά τους ένα τραγούδι απο ένα πολυ όμορφο συκρότημα τους anasa το αυγουστιάτικο φεγγάρι...

Σε είδα να κοιτάς μακριά

Σε είδα να φιλάς αληθινά

Όμως δεν ήμουνα για σένα

Κι έτσι έφυγα μακριά

Μα ένα βράδυ που ο ύπνος θα σε πάρει

Θα είμαι εκεί να χαϊδεύω τα μαλλιά σου

Κι όταν φέρει η καρδιά σου καλοκαίρι

Θα μαι εκεί, αυγουστιάτικο φεγγάρι

Στα κύματα που όλα γυρίζουν

Στη θάλασσα οι αλήθειες, σε αγγίζουν

Μονάχος κάθομαι κι αφήνω

Κάποιο αυγουστιάτικο φεγγάρι

http://www.youtube.com/watch?v=iI1PFaj8dyA&feature=search

και κάπως έτσι...με μια ματιά στον ουρανό...και με μια πηγη φωτός πνιγμένη μέσα στο σκοτάδι καταφέρνει να επικρατησει και να δώσει φώς μέσα στην ψυχή μας και να την αναβλυζει με σκέψεις που θα μας δώσουν χρωμα.Και αυτο το χρώμα θα ξεβάψει και θα ξεθωριάσει μέσα στο φώς της νέας μέσας περιμένοντας το επόμενο αυγουστιάτικο φεγγάρι. Χαρητε το.

Καληνύχτα...

Μην είσαι θύμα, μην είσαι θύτης!

Βλέπω πάντοτε ξεχειλωμένες λέξεις,

Φράσεις που κείτονται στο πάτωμα του χρόνου

Και προσπαθώ...

Να μη γίνω θύτης της σύνθεσης λέξεων

Ας σου 'ναι ξένος ο χώρος αυτός: (θύμα)U(θύτης).

Η ΖΩΗ ΣΑΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...

Έχουμε σκεφτεί ποτέ γιατί η ζωή μας είναι σαν ένα παιχνίδι; πάντα κάποιος κερδίσει και κάποιος χάνει.Σε όποια κίνηση και να κανουμε στο μέλλον θα έχει αντίκτυπο στο παιχνίδι αυτό.και το σύνολο όλων αυτών των κινήσεων θα μας δείξει αν αυτο που κάνουμε θα μας οδηγίσει στην νική η στην ήττα.Η ζωή μας έχει μέσα της λιγο από ολα τα γνωστά παιχνίδια.Πλακωτό,όπου ο αντίπαλος σου παραμονεύει την κάθε σου κίνηση για να σε ¨χτυπήσει¨ και να σε στείλει πίσω στην αρχή του παιχνιδιού,ίσως γιατι δεν έκανες τις σωστες επιλογές και σου δίνει της ευκαιρια να κανεις μια νεα αρχη.Αυτη η νεα αρχή όμως σε επιβαρύνει με το κόστος του χρόνου.Αυτός προχωρά πιό γρήγορα απο σένα,όμως παραμονεύεις και εσυ και περιμένεις να κανει και αυτός το λάθος.Χαρα ή εκδικηση που θα τον στείλεις και αυτον πίσω;Είναι θέμα στρατηγικής να αποφύγεις τον άλλον όσο μπορείς για να μην μπει στο παιχνίδι σου,για να σου κανει την λιγοτερη ζημια.Όμως αν έχεις ένα παιχνιδι χωρίς χτυπήματα δεν είναι λιγακι ανιαρό;

Άλλο ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να θυμίσει την ζωή μας είναι του τύπου hotel ή κερδίστε χάνοντας, όπου πρέπει να κανεις τις καλύτερες επενδύσεις στα λεφτα και τον χρόνο του παιχνιδιού σου.Σε αυτα τα παιχνίδια παιζουν ρόλο τα λεφτά.Μήπως κανείς αγνοέι τα λεφτα και δεν τα θέλει;Είναι απαραίτητα πλέον στην ζωή μας και αν δεν έχεις απο αυτα, είσαι ο χαμένος του παιχνιδιού.Στην πασίγνωστη μονόπωλη, ο σκοπος του παιχνιδιού είναι να έχεις λεφτα για να μπορέσεις να αγορασείς γη.Όταν όλα έχουν πουληθεί ,το μοναδικό που μπορείς να κάνεις είναι μονο διαπραγματεύσεις και όταν έχεις την λιγότερη περιουσία,τότε έχεις και τη μικρότερη πηγή ισχύος στην απόφαση οπου θα παρθεί.

Στην μικρή ηλικία,άθωα παιχνίδια που δίνονται στα παιδιά για να παίξουν κρύβουν μέσα τους ενα μεγάλο μήνυμα.Τα μικρα κοριτσάκια περιτριγυρίζονται απο είδη καλλωπισμού και κουζινικών παιχνιδιών,όπου προετοιμάζονται για την μετέπειτα ζωή τους.Να είναι νοικοκυρές και πάντα να είναι περιποιημένες.Μανάδες αγοράζουν μικρά μωράκια και κούκλες, όπου με την θέση τους τα μικρα κοριτσάκια αναλαμβάνουν και αυτα το ρόλο της μάνας και τα φροντίζουν καταλλήλως.Σε αντίθεση τα αγοράκια γαλουχούνται με τα πιο βάρβαρα συναισθήματα του μαχητή και πολεμιστή στην ζωή,αγοράζοντας του τα γνωστα παιχνίδια action man,superman,transformers και χίλια δυο αλλα πολεμικα κουκλάκια ή ήρωες της φαντασίας που σώζουν τον κόσμο.Όταν μεγαλώνουν όμως η αλήθεια γίνετε γνωστη και ψευδοηρωισμός που είχαν κάποτε χάνετε.

Αναρωτιέμαι όταν είμασταν παιδιά η φαντασία μας και ο ηρωισμός μας κυριαρχούσε σε ότι και αν κάναμε.Τώρα έχει θαφτεί μέσα στην καθημερινότητα και δεν βλέπουμε ένα αθώο κόσμο που ΄χουμε μέσα μας.Που έχει πάει η παλλικαρία μας,όταν ο action man προσπαθούσε να σώσει τον κόσμο απο τα κακα στοιχεία;που είναι η Barbie που με χαμόγελο και καλοσύνη προσπαθούσε να βοηθήσει και να περιποιηθεί τον καθένα;Παλιότερα χτίζαμε ένα καστρακι στην άμμο και αν το νερό το παρέσερνε,χαμογελάγαμε και φτιάχναμε άλλο.Γιατί τώρα είναι δύσκολο να φτιάξουμε και δευτερο;Μας τελίωσα τα υλικά που τα λέμε αντοχή ή χάσαμε την τεχνική;

Τελικά η ζωή μας είναι κάποιου είδους εκπαίδευση ή διασκέδαση;Ισως θα έπρεπε να βλέπουμε την ζωή σαν παιχνίδι για να μην καταλήξουμε παιχνίδι της ζωής.