Επιλέγοντας το σωστό βαγόνι της ζωής σου.

Ακούμπησα την πλάτη μου στο ανάποδο κάθισμα στο μετρό. Παρατηρούσα τις εικόνες που άφηνα ,τα γεγονότα που περνούσαν,κοίταζα το παρελθόν. H ζωή γεμάτο από επιλογές που πρέπει να παρθούν μέσα σε λίγο χρόνο. Ταξιδεύουμε με μεγάλη ταχύτητα. Αν κάτσεις και κοιτάς το παρελθόν ,ίσως χάσεις στιγμές από το παρόν και από το μέλλον. Αγνοείς τι έχεις πίσω από την πλάτη σου.

Και έτσι όπως το βλέμμα κινήτε μια λάμψη στα μάτια σου πετάγεται και νιώθεις τον αέρα στα μαλλιά σου. Ξαφνικά παρατηρείς ότι αντίθετα από σένα κινήτε ένας δεύτερος συρμός .Είναι η ευκαιρία να γυρίσεις σε κάποιες επιλογές του παρελθόντος ,σκέψεις ,πράξεις ή να διορθώσεις γεγονότα ή καταστάσεις. Έχεις την ευκαιρία να αλλάξεις κατεύθυνση Ο χρόνος επιλογής είναι μικρός όμως, αν δεν διαλέξεις σύντομα θα χάσεις το βαγόνι.

Όταν πάρεις την επιλογή και είσαι σίγουρος γι αυτή κατεβαίνεις από την στάση. Έχεις καταλήξει που θες να πας,ποια είναι η πορεία σου,ποια είναι η κατεύθυνση σου.

Μπορεί να κατέβηκες από τον σταθμό,άλλα πολλές φορές θα σου δοθούν ευκαιρίες να ανέβεις ξανά και να προχωρήσεις .Ίσως να αλλάξεις πορεία,να διορθώσεις. Προχωρώντας προς τα εμπρός ,καθισμένη από την απέναντι πλευρά πλέον αντιμετωπίζοντας το μέλλον.

Όμως πότε θα ξέρεις σε ποια στάση θα κατέβεις;ποια είναι η σωστή;πόσο θα πρέπει να συνεχίσεις για να βρεις αυτό που ψάχνεις;

Σε αυτό το ταξίδι πολλοί είναι αυτοί που θα κάτσουν δίπλα σου,στην διπλανή θέση,όμως το πόσο θα κάτσουν δίπλα και γιατί κάθισαν μόνο αυτοί το ξέρουν. Γιατί σε επέλεξαν,κοινή διαδρομή ή θέληση;Θα είναι μέχρι το τέλους του ταξιδιού ή η θέση δίπλα σου θα αδειάσει;πόσα άτομα θα περάσουν και τι θα αφήσουν πίσω τους;

Τι είναι πιο τρομακτικό,να αντιμετωπίσεις τα λάθη του παρελθόντος ή ένα αβέβαιο μέλλον;

Και στο τέλος της ζωής, στο τέρμα της διαδρομής θα κρίνουμε αν αυτές οι στάσεις που κάναμε σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής μας ήταν η σωστές και μας έκαναν να αισθανθούμε πλήρης.

Σαν το μολύβι....

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:

- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:

- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.

Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!

- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

Του Paolo Coelho, που δημοσιεύθηκε πριν χρόνια στο περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ .