Έχουμε σκεφτεί ποτέ γιατί η ζωή μας είναι σαν ένα παιχνίδι; πάντα κάποιος κερδίσει και κάποιος χάνει.Σε όποια κίνηση και να κανουμε στο μέλλον θα έχει αντίκτυπο στο παιχνίδι αυτό.και το σύνολο όλων αυτών των κινήσεων θα μας δείξει αν αυτο που κάνουμε θα μας οδηγίσει στην νική η στην ήττα.Η ζωή μας έχει μέσα της λιγο από ολα τα γνωστά παιχνίδια.Πλακωτό,όπου ο αντίπαλος σου παραμονεύει την κάθε σου κίνηση για να σε ¨χτυπήσει¨ και να σε στείλει πίσω στην αρχή του παιχνιδιού,ίσως γιατι δεν έκανες τις σωστες επιλογές και σου δίνει της ευκαιρια να κανεις μια νεα αρχη.Αυτη η νεα αρχή όμως σε επιβαρύνει με το κόστος του χρόνου.Αυτός προχωρά πιό γρήγορα απο σένα,όμως παραμονεύεις και εσυ και περιμένεις να κανει και αυτός το λάθος.Χαρα ή εκδικηση που θα τον στείλεις και αυτον πίσω;Είναι θέμα στρατηγικής να αποφύγεις τον άλλον όσο μπορείς για να μην μπει στο παιχνίδι σου,για να σου κανει την λιγοτερη ζημια.Όμως αν έχεις ένα παιχνιδι χωρίς χτυπήματα δεν είναι λιγακι ανιαρό;
Άλλο ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να θυμίσει την ζωή μας είναι του τύπου hotel ή κερδίστε χάνοντας, όπου πρέπει να κανεις τις καλύτερες επενδύσεις στα λεφτα και τον χρόνο του παιχνιδιού σου.Σε αυτα τα παιχνίδια παιζουν ρόλο τα λεφτά.Μήπως κανείς αγνοέι τα λεφτα και δεν τα θέλει;Είναι απαραίτητα πλέον στην ζωή μας και αν δεν έχεις απο αυτα, είσαι ο χαμένος του παιχνιδιού.Στην πασίγνωστη μονόπωλη, ο σκοπος του παιχνιδιού είναι να έχεις λεφτα για να μπορέσεις να αγορασείς γη.Όταν όλα έχουν πουληθεί ,το μοναδικό που μπορείς να κάνεις είναι μονο διαπραγματεύσεις και όταν έχεις την λιγότερη περιουσία,τότε έχεις και τη μικρότερη πηγή ισχύος στην απόφαση οπου θα παρθεί.
Στην μικρή ηλικία,άθωα παιχνίδια που δίνονται στα παιδιά για να παίξουν κρύβουν μέσα τους ενα μεγάλο μήνυμα.Τα μικρα κοριτσάκια περιτριγυρίζονται απο είδη καλλωπισμού και κουζινικών παιχνιδιών,όπου προετοιμάζονται για την μετέπειτα ζωή τους.Να είναι νοικοκυρές και πάντα να είναι περιποιημένες.Μανάδες αγοράζουν μικρά μωράκια και κούκλες, όπου με την θέση τους τα μικρα κοριτσάκια αναλαμβάνουν και αυτα το ρόλο της μάνας και τα φροντίζουν καταλλήλως.Σε αντίθεση τα αγοράκια γαλουχούνται με τα πιο βάρβαρα συναισθήματα του μαχητή και πολεμιστή στην ζωή,αγοράζοντας του τα γνωστα παιχνίδια action man,superman,transformers και χίλια δυο αλλα πολεμικα κουκλάκια ή ήρωες της φαντασίας που σώζουν τον κόσμο.Όταν μεγαλώνουν όμως η αλήθεια γίνετε γνωστη και ψευδοηρωισμός που είχαν κάποτε χάνετε.
Αναρωτιέμαι όταν είμασταν παιδιά η φαντασία μας και ο ηρωισμός μας κυριαρχούσε σε ότι και αν κάναμε.Τώρα έχει θαφτεί μέσα στην καθημερινότητα και δεν βλέπουμε ένα αθώο κόσμο που ΄χουμε μέσα μας.Που έχει πάει η παλλικαρία μας,όταν ο action man προσπαθούσε να σώσει τον κόσμο απο τα κακα στοιχεία;που είναι η Barbie που με χαμόγελο και καλοσύνη προσπαθούσε να βοηθήσει και να περιποιηθεί τον καθένα;Παλιότερα χτίζαμε ένα καστρακι στην άμμο και αν το νερό το παρέσερνε,χαμογελάγαμε και φτιάχναμε άλλο.Γιατί τώρα είναι δύσκολο να φτιάξουμε και δευτερο;Μας τελίωσα τα υλικά που τα λέμε αντοχή ή χάσαμε την τεχνική;
